پسرم این روزها هرچی پول دستش میاد میره ار این کارتهای کیمدی میخره، عاشق این کارت‌ها شده و با دقت و وسواس و سلیقه این کارت‌ها را چیده تو کمدش، من که نمیدونم این کارت‌ها به چه درد میخوره و چرا باید اینقد قیمت داشته باشند؟!

یکی از کارتهاشو آورده به من میگه مامان اسم این فوتبالیست فلانی هست( یه فوتبالیست خارجی) گفتم: من نمیدونم.

میگه: مامان! چه جوری نمی‌دونی کیه؟! تو که همه چی میدونی.

بعدش رفت از باباش پرسید، باباش می‌شناسه فوتبالیستها را.

پ.ن:

_ بچه ها پدر و مادرشون را دائره المعارف میبینن. انگار پدر و مادر همه چیزی میدونن.

_ من فقط چند تا فوتبالیست ایرانی و خارجی را می‌شناسم نه بیشتر که.

_ ما خودمون هم بچه بودیم از این کارتهای بازی فوتبالی و ماشین هم می‌خریدیم و به نوعی سرگرمی بود، بهش سخت نمیگیرم ولی واقعا فلسفه این بازی کیمدی را نمیدونم.

_ ضمن اینکه ما وقتی بچه بودیم بابا واسه ی ما کارت‌های بازی آموزنده می‌خرید چقد با اونها سرگرم می‌شدیم و چیزی یاد میگرفنیم مثلا یک نمونه کارت‌هایی که گرفته بود ضرب المثل بود یه طرفش عکس و شکل بود پشت کارت ضراب المثل نوشته بود، عکس را نشون می‌دادیم باید ضرب المثل را حدس میزدیم.

_ واسه پسرم چند تا بازی آموزنده هم گرفتم با اونها بازی میکنه ولی فعلا که عشق این کارتهای کیمدی فوتبالی هست ان شاالله مدرسه ها شروع میشه از سرش بیفته.